Iedereen heeft het nodig: contact. Wij zijn nu eenmaal kuddedieren en die hebben behoefte aan verbinding. Van de door de wetenschap bepaalde 5 basisbehoeftes van de mens, hebben er twee te maken met sociaal contact en interactie. We willen gezien worden en gewaardeerd om wie we zijn en wat we doen. We gaan zelfs dood als we in de eerste maanden van ons leven niet de liefde en aandacht krijgen die we nodig hebben. We hebben contact – zowel fysiek als anders – dus echt nodig.

Knuffelhormoon

Je kent het vast wel, je voelt je rot, maar voelt je meteen beter op het moment dat je een knuffel of een aai over je bol krijgt. Tijdens knuffels maken je hersenen het hormoon oxytocine aan. Dit hormoon – ook wel het knuffelhormoon genoemd – versterkt sociale banden, geeft je een gevoel van vertrouwen en verbondenheid en brengt je lichaam tot rust. Bovendien verlaagt het je bloeddruk en vermindert het stress. 

En dat zijn alleen nog maar de fysieke gevolgen van contact. De emotionele impact van een knuffel of zelfs maar een blik reikt nog veel verder; je voelt je gezien, veilig en gewaardeerd. 

Zelf knuffelhormoon maken 

Soms heb je wel behoefte aan een knuffel of fysiek contact, maar heb je niet (meteen) iemand in de buurt waarmee dat kan. Dan voel je ‘huidhonger’. Je kunt de aanmaak van oxytocine zelf stimuleren door: 

• – Je huisdier te knuffelen, of naar de kinderboerderij te gaan en een konijn of geitje te knuffelen
• – Te bellen met een vriend(in) of familielid (ook al is het contact niet live, het is wel degelijk contact)
• – Te kijken naar plaatjes van dingen die je een goed gevoel geven, of het nou puppy’s, lachende baby’s of memes zijn
• – Te lachen, zelfs als je daar helemaal geen zin in hebt (ja echt, probeer maar, je zult zien dat het werkt)